Dotychczas strategie dostępu miały tę dualność - pisaliśmy osobno get_pre_aggregation_stages i checker_function, i logika tam była mocno zdublowana. Dlatego w nowych strategiach dostępu powinniśmy tylko pisać kroki agregacji, i używać ich także przy sprawdzaniu pojedynczego zasobu.

Aby nie stracić ładnych i treściwych error messages, strategie dostępu powinny mieć funkcję getRejectionMessage albo coś w tym stylu. Ta funkcja zwracałaby ciąg znaków i metadane o błędzie (aby było wiadomo, jaki kod HTTP zwrócić)